III liceum
Język polski
Język polski 3. Sztuka wyrazu. Zakres podstawowy i rozszerzony cz. 1
Lista zadań Strona 32
Strona 32
- Strona 29
- Strona 31
- Strona 33
- Strona 34
- Strona 36
- Strona 38
- Strona 39
- Strona 41
- Strona 42
- Strona 44
- Strona 45
- Strona 46
- Strona 50
- Strona 53
- Strona 54
- Strona 55
- Strona 56
- Strona 59
- Strona 60
- Strona 61
- Strona 63
- Strona 64
- Strona 66
- Strona 70
- Strona 73
- Strona 77
- Strona 79
- Strona 84
- Strona 87
- Strona 91
- Strona 92
- Strona 94
- Strona 96
- Strona 97
- Strona 98
- Strona 99
- Strona 100
- Strona 102
- Strona 104
- Strona 105
- Strona 106
- Strona 107
- Strona 108
- Strona 109
- Strona 110
- Strona 111
- Strona 113
- Strona 114
- Strona 115
- Strona 116
- Strona 117
- Strona 119
- Strona 121
- Strona 122
- Strona 123
- Strona 124
- Strona 125
- Strona 126
- Strona 127
- Strona 128
- Strona 129
- Strona 131
- Strona 136
- Strona 137
- Strona 139
- Strona 140
- Strona 141
- Strona 144
- Strona 147
- Strona 148
- Strona 149
- Strona 154
- Strona 155
- Strona 156
- Strona 158
- Strona 159
- Strona 160
- Strona 161
- Strona 162
- Strona 167
- Strona 168
- Strona 172
- Strona 174
- Strona 175
- Strona 177
- Strona 178
- Strona 179
- Strona 189
- Strona 190
- Strona 192
- Strona 193
- Strona 194
- Strona 195
- Strona 196
- Strona 197
- Strona 200
- Strona 201
- Strona 202
- Strona 205
- Strona 206
- Strona 207
- Strona 209
- Strona 212
- Strona 213
- Strona 214
- Strona 215
- Strona 218
- Strona 219
- Strona 225
- Strona 227
- Strona 230
- Strona 235
- Strona 238
- Strona 240
- Strona 242
- Strona 243
- Strona 251
- Strona 252
- Strona 255
- Strona 258
- Strona 259
- Strona 260
- Strona 263
- Strona 264
- Strona 266
- Strona 267
- Strona 272
- Strona 273
- Strona 274
- Strona 276
- Strona 279
- Strona 280
- Strona 284
- Strona 286
- Strona 292
- Strona 293
- Strona 294
- Strona 296
- Strona 297
- Strona 298
- Strona 299
- Strona 301
- Strona 302
- Strona 305
- Strona 307
- Strona 308
- Strona 309
- Strona 310
Zadanie 10.
Udowodnij, że Melancholia ma cechy dzieła symbolicznego.
Zadanie 3.
Jaką prawdę o zbiorowości dostrzegasz w dziele Malczewskiego? Uzasadnij swoją odpowiedź.
Zadanie 4.
Porównaj przestrzeń pracowni artysty z przestrzenią za oknem. Weź pod uwagę kolorystykę, opozycję dynamizmu i statyczności, sposób wykorzystania światła, charakter przestrzeni. Czego symbolami mogą być wnętrze i to, co na zewnątrz?
Zadanie 5.
Zinterpretuj usytuowanie postaci w czerni – tytułowej Melancholii. Dlaczego – według ciebie – została tak przedstawiona?
Zadanie 6.
Gdy Malczewski malował swój obraz, inspirował się Anhellim Słowackiego. W romantycznym poemacie znajduje się fragment dotyczący melancholii: „Dwie bowiem są melancholie: jedna jest z mocy, druga ze słabości; pierwsza jest skrzydłami ludzi wysokich, druga kamieniem ludzi topiących się”. Jak rozumiesz te słowa w odniesieniu do obrazu?
Zadanie 7.
Zaproponuj inne odczytanie postaci w czerni. Swoją odpowiedź poprzyj odpowiednią argumentacją.
Zadanie 8.
Omów dzieło jako symboliczne przedstawienie losu Polaków w czasie niewoli. Weź pod uwagę słowa artysty: „Pierwiastek narodowy […] był dla mnie zawsze najsilniejszym bodźcem do pracy. Niech mi pan wierzy… gdybym nie był Polakiem, nie byłbym artystą” oraz opis na odwrocie obrazu: „Prolog. Widzenie. Wiek ostatni w Polsce. (Tout un siècle)”.
Zadanie 9.
Melancholia to dzieło autotematyczne. Artysta jest w nim ukazany trzykrotnie: widzimy go siedzącego w głębi pracowni, unoszącego się w powietrzu (w prawym dolnym rogu obrazu), trzecie odniesienie stanowi stolik z przyborami do malowania, co sugeruje obecność malarza patrzącego na dzieło. Jakie znaczenie ma – twoim zdaniem – ta gra postaciami twórcy? W odpowiedzi wykorzystaj wypowiedź Magdaleny Wróblewskiej.Melancholia może być też odczytywana jako alegoria procesu twórczego. Obraz wpisywałby się zatem w długą tradycję przedstawień artystów jako „dzieci Saturna”, gdzie stan melancholii jest nieodłącznym aspektem osobowości twórczej. Na autotematyczny wymiar obrazu kieruje uwagę miejsce przedstawionej akcji – pracownia artysty. Jak zauważył Andrzej Pieńkos, Melancholia to „obraz pracowni, obraz w pracowni i obraz o pracowni”. Pieńkos wskazuje na możliwość innego odczytania dzieła niż przez prymat ikonograficznych rebusów czy prób rozszyfrowania symboli narodowej mitologii. W tradycji przedstawień pracowni artystycznych obraz Malczewskiego jest znakiem komplikacji tradycyjnie pojmowanego procesu twórczego. Od XIX stulecia artysta raczej kreuje, niż rekonstruuje rzeczywistość, a dokonuje tego w przestrzeni, która jest już w tym czasie wyjęta z praw zewnętrznego świata, czyli w pracowni. To może tłumaczyć zjawiskowy, oniryczny charakter przedstawienia Malczewskiego, gdzie tłum zjaw wypadających spod pędzla malarza trudno ograniczyć do zbioru symboli, zwyczajowych nośników kodowanych znaczeń.